Πριν από 17 χρόνια, η Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας του Αγίου Όρους, με γνώμονα το κέρδος και χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της Σκυριανής κοινωνίας, σχεδίασε σε περιοχή φερόμενης ιδιοκτησίας της στο νότιο τμήμα της Σκύρου, την εγκατάσταση του μεγαλύτερου βιομηχανικού έργου που επιχειρήθηκε ποτέ σε αιγαιοπελαγίτικο νησί: Τον Μάρτιο του 2005, με την ιδιότητα του επενδυτή και με την επωνυμία «Κοινοπραξία Αιολική Νότιας Σκύρου Ιερά Μονή Μεγίστης Λαύρας Αγίου όρους Εντέκα Α.Ε.», υπέβαλε στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) αίτημα για 9 αιολικούς σταθμούς με 111 ανεμογεννήτριες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικής ισχύος 333 MW, στο όρος Κόχυλας, το εμβληματικό βουνό της Σκύρου, τόπο προστατευόμενο από το «Ευρωπαϊκό Δίκτυο Προστασίας της Φύσης Natura 2000».
Τον Αύγουστο του (8.8.)2006 εγκρίθηκε η άδεια παραγωγής τμήματος της επένδυσης.
Μέχρι τις αρχές του 2007 η τοπική κοινωνία της Σκύρου δεν είχε ενημερωθεί επίσημα για αυτό το σχέδιο. Οι επενδυτές δρούσαν χωρίς να ενημερώσουν τις τοπικές αρχές, τους πολίτες και τους φορείς του νησιού, παραβιάζοντας το συνταγματικά προστατευόμενο δικαίωμα των κατοίκων στη συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων σχετικά με έργα που έχουν σημαντική επίπτωση στο περιβάλλον.
Οι προθέσεις των επενδυτών ξεσκεπάστηκαν και η κοινωνία άρχισε να ανησυχεί. Αμέσως δημιουργήθηκε η Ένωση Πολιτών Σκύρου με πρωταρχικό στόχο την ενημέρωση των κατοίκων. Ο Δήμος Σκύρου, με τον τότε Δήμαρχο κ. Χατζηγιαννάκη Μιλτιάδη, πραγματοποίησε ημερίδα στην οποία παρουσιάστηκαν τα υπέρ και τα κατά ενός τέτοιου έργου. Όλοι πλέον αντιλήφθηκαν ότι το τεράστιο αυτό έργο είναι ασύμβατο με το μικρό μέγεθος της Σκύρου και την κλίμακα του νησιωτικού τοπίου και πως θα οδηγήσει στην περιβαλλοντική και οικονομική καταστροφή του νησιού. Η Δημοτική Αρχή, οι τοπικοί φορείς και οι κάτοικοι συστρατεύθηκαν και δημιούργησαν τη Συντονιστική Επιτροπή Αγώνα, η οποία ξεκίνησε τις κινητοποιήσεις. Στο πλευρό τους στάθηκαν οι φίλοι της Σκύρου και περιβαλλοντικές οργανώσεις πανελλαδικής εμβέλειας.
Τον Μάιο του (04.05.)2008 κατόπιν μαζικής λαϊκής συγκέντρωσης η Σκυριανή κοινωνία εξέδωσε Ψήφισμα Εναντίωσης με βασικά επιχειρήματα:

• Την ανεπανόρθωτη οικολογική καταστροφή του προστατευόμενου από το Σύνταγμα και τις κοινοτικές διατάξεις οικοσυστήματος της περιοχής εγκατάστασης (δηλαδή του Όρους Κόχυλας – περιοχή Natura) τόσο εξαιτίας του πλήθους των Α/Γ, όσο και της πληθώρας των συνοδών έργων.
• Την απουσία σχεδίου αποκατάστασης του περιβάλλοντος και ανακύκλωσης των ανεμογεννητριών μετά το τέλος της λειτουργίας τους